gidememek ne büyük acizliktir...
sebepsizce basan kara bulutlar neyin habercisidir ... ve sen ... sen.. evet bayım sen ...
hiçmi sıkılmadın paramparça ederken hiçmi ardına bakmadın ...
yaptığın tek şey ellerin cebinde yok oluşumu seyretmekiti ... ve sen ... hiç durmadın ... hiç yorulmadın ... aksine daha da yaktın yıktın ... ama ben yılmadın ve sana inat hiç yılmayacağım ... paramparça bitap bir halde bile olsam karşındayım ben yenemeyeceksin ... asla ama asla, yılmayacağım ve gün gelecek pes eden sen olacaksın ... ve o gün kork benden ... o gün deli gibi seviyorsam bile ben paramparça edicem ruhunu .... nedenmi beni anlaman için buna ihtiyacımız var ... ve sen darmadağınık bir haldeyken elimi uzatacağım ... hiç tahmin edemeyeceğin şekilde parçalayıp gene yanında olacağım ... ve gene el ele gülerek ağlayarak yol alacağız ... delilik değil bu ... biz yakıp yıkarak seviyoruz belkide ... belkide ölümüne aşık olup sonsuza dek beraber olmak için yaşarken hayatın içine ediyoruzdur ... biz çok farklı seviyoruz bi bildiğim o var .. bir de sen .. bir sen olsan yeter ... peki ya şu an ... hayallerimde sadece sen varken senin hayallerindede ben varmıyım .... ya da bir yere kadar sana arkadaşlıkmı etmiş olacağım söylesene ...dürüst ol bana ... korkmadan cevap versene bana ..hadi bekliyorum ... bu suskunluk nereye kadar ...
ŞULE...
çok fazla önemsiyoruz bazen... bazense çok fazla yıkılıyoruz ...
kısacası çok fazla kırılıyoruz , yıpratılıyoruz ...
yok yere , boş yere , sebepsizce ...
sebepsiz egoların altında nefes almaya çalışıyoruz ,dayanmaya çalışıyoruz , susuyoruz , çığlıklar atarcasına susuyoruz ...
sonucunu düşünmeden konuşan boş beyinlerin kırdığı kalbimizi onarmaya çalışıyoruz ama biliyorsunki yapamıyoruz ... bazen düğümü çözmek yerine kesip atmak gerekir ... ama yapamıyoruz lanet olsunki onca şeye rağmen hala değer veriyoruz dünyadaki en salakça iş değilmi şimdi .. bile bile değer veriyoruz bile bile seviyoruz ... şuursuzcamı yapıyoruz onca şeyleri neden böyle oluyor acaba ben çözemedim açıkcası ... ama son zamanlarda farkettimde bende düğümü kesecek cesaret yokmuş... korkuyorum... korktuğumu kendime itiraf etmem o kadar uzun zaman aldıki ... ama korkuyorum ... cesaretim yok ... ne olacak bunun soonucunda inan bir fikrim yok gidiyor gittiği yere kadar ... anlam veremiyorum ... zaten herşeyede bir anlam yüklemeyede gerek yok ...
ŞULE...
Hayat hayal ettiğiniz kadar uzun değil. Ve hala şansınız varken sevdiklerinize onları ne kadar çok sevdiğnizi söyleyin... Belki yarın her şey için çok geç olabilir.Ve en sonunda elinizde daha büyük acılarla baş başa kalabilirsiniz. Birbirimize bunu ifade etmeyeceksek kelimelerin ne anlamı var ki söylemedikten sonra bir seni seviyorumun ottan ne farkı var ki ... İnsanlar her ne kadar belli etmese de ilgiye ve sevgiye açtır... Ama verip verip tamamen kendini tüketip karşılığını da alamazsa boş verir . Daha sonra gelecek her geç kalmış seni seviyorumlar küflenmiş ekmek gibi bir işe yaramadan çöpe gider . Yaşıyorken ve hala şansınız varken susmayın doya doya sevin, özgürce.. Pişman olmayacaksınız...
ŞULE...
Öyle bir labirentin içine düştüm ki nereye dönsem bir bilmece daha damı kayboldum yoksa çıkışa daha damı yaklaştım bilemiyorum hislerime güvenerek hareket ediyorum...Etmek zorundayımda ...Çıkışı bulmak zorundayım.. Biliyorum ki o çıkışta beni bekleyen sensin ... Sana ulaşmak zorundayım... Kalbimin sesini dinleyerek doğru olanı mı yapıyorum sence de ... Benim inandığım tek doğru sensin ... Peki ya senin içinde öyle mi ?... Boşuna mı adım atıyorum yoksa ...Yoksa daha damı hızlı atmalıyım adımlarımı... Beni bekliyor musun gerçekten ... Yoksa çoktan vazmı geçtin herşeyden...Ben seni kalbimi dağlasanda, farketmeden milyonlarca kez kırsanda hep ilk gün ki gibi seviyorum .. Peki ya sen ?.. . Bekliyor musun beni... Sana kavuşmak için çabalıyorum ... Ne yana dönsem milyonlarca yol çıkıyor karşıma ... Sana çıkan yol hangisi şimdi... Bir ses versen bana ... Bir haykırsan gel diye .. İşte o zaman koşar adım kollarına gelsem ... Ama bu suskunluğun içinde yolumu bulmam çok zor oluyor ... İstiyor musun sende kavuşmak ... Bir ses ver ...Koşayım kollarına ... Şunu bil ki senden başka çıkış yok bana ...
ŞULE...
Bazen konuşacak hiç kimseniz olmaz ...Anlayabilecek,anlatabileceğiniz kimse olmaz yanınızda... Boşa konuşmak yerine susarsınız , iç ten içe kendinizi yer bitirirsiniz...Çığlıklarınız sessiz ,gözyaşlarınız ise görünmez bir hal alır.. Her geçen saniye ruhunuzu kemirmeye başlar ... Esen rüzgarla ayaklarınızın yerden kesilip kaybolmak istersiniz kimi zaman... En sevdiğiniz insan bile çare olamaz gibi gelir..Öyle bir durumdayım... Olduğum hiç bir yere sığamıyorum.. Nefes alacak yer bulamıyorum... Gerçekten gülebilmek için nedenler arıyorum... Bulamıyorum...Geçmesini istiyorum ... Bu günlerin geçmesini istiyorum... Gitmek istiyorum ... Uzaklara gitmek ... Beynime oynamaya kalktığım oyunun saçma olduğunu bile bile devam ediyorum.. Söylesene deliriyor muyum ?... Ben güçlü değilim olmakta istemiyorum ... Gerekirse tepine tepine ağlayıp bağırmak istiyorum ...Ama yapamıyorum... Gücümün tamamen tükendiğini hissediyorum... Bu gidişin sonu ne olacak bilemiyorum...
